Ένας δάσκαλος αποφάσισε να δώσει στους νεαρούς μαθητές του το πολύτιμο μάθημα της αξίας.

Πήρε ένα χαρτονόμισμα των 50 ευρώ και ρώτησε τους μαθητές: «Ποιος από σας θα ήθελε ένα χαρτονόμισμα αξίας 50 ευρώ;»

Όλοι ανεξαιρέτως σήκωσαν το χέρι τους.

Ο δάσκαλος πήρε το χαρτονόμισμα και το τσαλάκωσε ξανά και ξανά.
Μετά ρώτησε: «Για πείτε μου τώρα, θέλετε ακόμη αυτό το τσαλακωμένο χαρτονόμισμα;»

Όλοι οι μαθητές σήκωσαν το χέρι.

Ο δάσκαλος πέταξε τότε το χαρτονόμισμα στο πάτωμα, άρχισε να χοροπηδά πάνω του με τα λασπωμένα του παπούτσια και ξαναρώτησε: «Θέλει κανείς αυτό το τσαλακωμένο, λασπωμένο χαρτονόμισμα;»

Για μια ακόμη φορά οι νεαροί μαθητές σήκωσαν πρόθυμα το χέρι τους ψηλά.

«Παιδιά μου», είπε τότε ο δάσκαλος, «θέλω να θυμάστε ότι στη ζωή σας, άνθρωποι και καταστάσεις μπορεί να σας τσαλακώσουν, να σας ρίξουν στο πάτωμα, να σας ποδοπατήσουν και να σας μιάνουν. Τότε θα τύχει να νομίσετε ότι είστε ένα τίποτα, χωρίς καμιά αξία. Οι άνθρωποι όμως που σας αγαπούν, θα συνεχίσουν να σας βλέπουν για αυτό που είστε, γιατί ακόμη και όταν είμαστε στη χειρότερη φάση μας, η αξία μας μένει αμετάβλητη.»