Όλοι οι άνθρωποι φοβούνται την αλλαγή και παρουσιάζουν μια ενστικτώδη τάση να αντιστέκονται στην καινοτομία. Καταναλώνουν έτσι άχρηστα της ενέργειά τους για να διατηρήσουν την υπάρχουσα τάξη πραγμάτων που δεν τους ξενίζει, ούτε προκαλεί ή/ και προσβάλλει τα κεκτημένα τους. Όπως έλεγε και ο Αϊνστάιν, «Είναι ευκολότερο να διασπασθεί ένα άτομο από το να αλλάξει μια πεποίθηση».
Το παράδειγμα του Ρίκε Γκέερτ Χάμερ απέχει πολύ από την πεπατημένη. Όντας εξαιρετικά φιλοπερίεργο πνεύμα, αρχικά ακολούθησε σπουδές στις φυσικές επιστήμες, αλλά διέκοψε το διδακτορικό του απογοητευμένος από τη στενοκεφαλιά της κοινότητας. Στη συνέχεια ασχολήθηκε με τη γενική φιλοσοφία και την παιδαγωγική και άρχισε να ενδιαφέρεται για την επιστημολογία της ιατρικής. Τότε ήρθε σε επαφή με τα διάφορα είδη της ιατρικής σκέψης.
Αντλώντας από την εξοικείωση του με τα παραπάνω επιστημονικά πεδία, ο Χάμερ ανάπτυξε ένα νέο μοντέλο ιατρικής, που έρχεται σε αντίθεση με τους κανόνες της σύγχρονης ιατρικής, σε μία περίοδο που η τελευταία βρισκόταν σε φάση αδιεξόδου, με τις ασθένειες να θερίζουν και τους γιατρούς να αδυνατούν να βρουν αποτελεσματικές λύσεις.
Ο Ζαν – Ζακ Κρεβκέρ, έχοντας ως παρακαταθήκη τη Νέα Ιατρική του Χάμερ (Γερμανία) και την Ολιστική Βιολογία των Ζωντανών Υπάρξεων του γιατρού Κλωντ Σαμπά (Γαλλία), διατυπώνει ως εξής τα νέα αξιώματα της ιατρικής επιστήμης:
- Η ασθένεια δεν είναι κάτι το πραγματικό, μοιραίο και τελεσίδικο και μοναδικός μας στόχος δεν είναι να την εξαλείψουμε.
- Τα συμπτώματα της ασθένειας είναι σημάδια ότι το σώμα επανέρχεται σε κατάσταση ισορροπίας.
- Τα συμπτώματα δρουν σαν ενδείξεις για να βρούμε την αποτελεσματικότερη θεραπεία.
- Η ασθένεια είναι πολυδιάστατη, ως το αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασης πολλών διαφορετικών στοιχείων, ψυχικών και σωματικών.
- Οι παθογόνοι παράγοντες είναι σύμμαχοι και όχι εχθροί της υγείας.
- Η γενετική αντανακλά την κατάσταση της υγείας και όχι αντίστροφα.
- Η ζωή του ασθενούς δεν εξασφαλίζεται με την αφαίρεση ενός οργάνου.
Επιπροσθέτως, παραθέτει τους πλέον ενδεδειγμένους τρόπους πρόληψης και θεραπείας των ασθενειών. Συγκεκριμένα, για να θωρακίσουμε τον οργανισμό μας, οφείλουμε στον εαυτό μας:
- Να εκφράζουμε τις ανάγκες μας.
- Να εκφράζουμε τα συναισθήματά μας.
- Να τολμάμε τη σύγκρουση, πάντοτε με σεβασμό προς τους άλλους.
- Να αναγνωρίζουμε και να αποδεχόμαστε την πραγματικότητα, ως έχει.
- Οι πράξεις μας να ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.
- Να ξεκαθαρίζουμε τις συναισθηματικές μας εκκρεμότητες με τους άλλους.
- Να συγχωρούμε, πρώτα και κύρια εμάς τους ίδιους.