Υποκλίνομαι  σ΄αυτούς που βάζουν στόχους και προσπαθούν να τους επιτύχουν.

Υποκλίνομαι σ΄ αυτούς που ξέρουν ότι,  ότι κάνουν δεν το κάνουν για λογαριασμό τους αλλά για τους συνανθρώπους τους , παρόλα αυτά δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους.

Υποκλίνομαι  σ΄ αυτούς  που ενώ είναι τυφλοί  βλέπουν την ζωή τους με αισιοδοξία .

Υποκλίνομαι  σ΄ αυτούς που πονούν  και δεν μεμψιμοιρούν αλλά αναζητούν την αιτία  του πόνου .

Υποκλίνομαι σ΄ αυτούς που δεν μετρούν  πόσες φορές έπεσαν αλλά πως θα ξανασηκωθούν  μόνοι τους .

Υποκλίνομαι στους γονείς μου που άντεξαν τις τόσες ιδιοτροπίες μου και την παιδική μου ανεμελιά  και δεν αγανάκτησαν.

Υποκλίνομαι  σ΄ αυτούς που την συννεφιά την βλέπουν σαν προάγγελο βροχής και όχι σαν μια μέρα χωρίς ήλιο .

Υποκλίνομαι σ΄ αυτούς που ξέρουν να συγχωρούν, γιατί  ¨Το σφάλλειν ανθρώπινον εστίν¨.

 Υποκλίνομαι σ αυτούς που …φεύγοντας δεν κάνουν θόρυβο .

Υποκλίνομαι σ΄ αυτούς που για να επιτύχουν τον σκοπό τους δεν αγιάζουν τα μέσα .

Τελειώνοντας θα πρέπει να σας πω πως  η υπόκλιση δεν είναι άσκηση της σπονδυλικής στήλης αλλά της καρδίας .

Με εκτίμηση 

 

 

 

 

Τάνια Γαλάνη Παπουτσή   Ολιστική Ενεργειακή Θεραπεύτρια